در پی حمله انتحاری شام یک شنبه در یک میدان ورزشی در ولایت پکتیکا، مقام‌های محلی در این ولایت میگویند که در نتیجه این حمله انتحاری در ولسوالی یحیی خیل این ولایت، ۶۱ تن کشته شدند و بیش از ۶۶ تن دیگر زخمی شده اند.
پس از این حمله دیروز سخنگوی ریاست امنیت ملی گفته است که قاری میر احمد مشهور به چوتا مصطفی، قاری عمری، ملا رحیم اله یا مشهور به ملا کبیر از باشندگان اصلی ولایت پکتیکا هستند که تحت فرمان دهی والی نام نهاد شبکه حقانی در این ولایت فعالیت‌های تروریستی خود را راه اندازی میکنند و این‌ها بزرگ ترین قاتلین مردم شریف پکتیکا هستند. قبل از این نیز حملات خونین و کشتار مردم بیگناه ملت افغانستان را یا گروه طالبان و شبکه حقانی و دیگر گروههای تروریستی بر عهده میگرفتند که بنیان ایجاد و تمویل و محل حیات کنونی آنان پاکستان میباشد.
همواره سیاست بارز پاکستان در قبال افغانستان، حمایت آگاهانه از گروه تروریستی شبکه حقانی و گروه طالبان و دیگر گروههای مسلح است که از کینه و اهدافش در افغانستان نشأت گرفته است. سیاست پاکستان از مفهومی به نام (عمق استراتژیک) به وجود میآید. حمایت پاکستان از طالبان به استراتژی و اهداف این کشور برمی گردد که بر چند مؤلّفه اساسی استوار است:
1- تشکیل دولت تحت الحمایه یا تحت نفوذ در کابل
2- تقویت عمق استراتژیک پاکستان در برابر هند
3- حلّ مسأله‌ی دیورند و به رسمیّت شناخته شدن خطّ مرزی.
با توجّه به مؤلّفه‌های مذکور، یکی از عوامل مهم احیای طالبان هم، مسأله‌ی خط مرزی دیورند، به تبع آن، حمایت‌های دولت پاکستان از این گروه است. مسئله‌ی کشمیر و مسئله‌ی خطّ دیورند برای پاکستان دو مسئله‌ی حیاتی به حساب میآید. هر دو مورد به مسائل ارضی و مرزی مربوط میشود که پیچیده ترین و حسّاس ترین موضوع و مسئله در روابط کشورهاست. به نظر میرسد دخالت پاکستان در افغانستان با توجّه به این دو مسئله رخ میدهد. به عبارت دیگر، اگرچه پاکستان از مداخله در افغانستان اهداف مختلفی دارد؛ امّا دو هدفِ استفاده از افغانستان به عنوان عمق استراتژیک خود در مقابل هندوستان و استقرار شرایطی در افغانستان که باعث رسمیّت یافتن خط دیورند به عنوان مرز رسمی شود، برجسته‌تر و اساسی‌تر به نظر میرسد. از دید اسلام آباد اگر قرار است این دو هدف تحقّق یابد، حمایت از گروههای تروریستی اجتناب ناپذیر است؛ مگر این که واشنگتن با ساز وکارهای مسالمت آمیز به حلّ بحران کشمیر و خطّ دیورند مبادرت ورزد.
پاکستان انتظار دارد در ازای همکاری اسلام آباد با امریکا در منطقه، واشنگتن هندوستان را ترغیب کند برای حلّ نهایی بحران کشمیر با پاکستان وارد مذاکره شود. به همین شکل، اسلام آباد انتظار دارد امریکا از موقعیّت هژمونی خود در افغانستان استفاده کند و دولت کابل را به پذیرش خط دیورند به عنوان مرز رسمی وادار نماید.
به هر صورت باید گفت، حمایت‌های ارائه شده به وسیله‌ی حکومت پاکستان و شبکه‌های بنیاد گرا به شکل پناهگاه‌ها و حمایت‌های ایدئولوژیک و لجستیک، یکی از مهم ترین عوامل در احیای طالبان بوده و آن‌ها را قادر ساخته ناآرامی‌ها و خشونت‌های روزافزونی را به وجود آورند. پاکستان سیاست دوگانه‌ای در قبال افغانستان داشته است؛ این کشور به دولت کابل تضمین میدهد که در آوردن صلح به افغانستان همکاری میکنند و از سوی دیگر به گروههای تروریستی در دسترسی شان به افغانستان و ایجاد ناآرامی در این سرزمین سوخته یاری میرساند. در حقیقت، پاکستان و این گروه‌ها دشمنانی علنی و همزمان دوستانی پنهانی هستند.
در پایان یاد آور میشویم که اگر ما خواهان نابودی تروریسم در افغانستان هستیم، باید بدانیم که پناهگاههای امن پاکستان برای هر گونه عملیات ضد شورش موفقیت آمیز در افغانستان، مانع هستند. از اینرو، نیاز فوری احساس میشود تا پناهگاه‌ها و اردوگاه‌های آموزشی از بین بروند و حمایت‌های لجستیک، مالی و ایدئولوژیک که به وسیله‌ی دولت پاکستان و شبکه‌های بنیادگرا فراهم میشود، قطع شوند.
برای این که ایالات متحده و متحدانش نزاع افغانستان را که به پایان رسانند و به کشور ثبات ببخشند، باید تلاشی هماهنگ و مشترک جهت مبارزه با دلایل ریشه‌ای شورش طالبان صورت دهند، نه این که درصدد رفع اثرات آن باشند و به ظواهر بپردازند. جهت انجام این امر، آن‌ها باید عملیات ضدّ شورش گسترده‌ای را در مناطق قبیله‌ای پاکستان انجام دهند که به معنای تجاوز نظامی حاکمیت پاکستان نیست؛ زیرا ظاهراً این کشور بخشی از جنگ علیه تروریسم است. به علاوه، استفاده از نیروهای مسلّح و هدف قرار دادن منبع تهدید، عملاً زمینه را برای مذاکره با طالبان میانه رو فراهم خواهد کرد؛ زیرا ماهیّت شورش‌ها و ناآرامی‌های افغانستان حاکی از آن است که کلیه‌ی تلاش‌های موفّقیّت آمیز جهت مذاکره و برقراری صلح باید از موضع قدرت انجام پذیرد و نه از موضع ضعف. در نتیجه، طالبان یا باید به صلح تن دهند یا به نابودی. اگر این امر صورت نگیرد، جنگ در افغانستان پایان ناپذیر خواهد بود.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/3023
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
